YAT-KHA z Tuwy

Szczegóły

Kategoria: Muzyka

Opublikowano: poniedziałek, 09, kwiecień 2012 14:36

Odsłony: 2164

Wszystko zaczęło się od sesji fotograficznej do projektu strony o agroturystyce moich przyjaciół, u których w Studio Tatuażu MAYATATTOO zrobiłem wszystkie moje tatuaże. Muszę przyznać, że będąc zagorzałym fanem każdego nurtu muzycznego ze wskazaniem na rytmy punkowe, zakochałem się w Yat-Kha.

Yat-Kha - grupa muzyczna z z Tuwy Rosyjskiej Federacji w południowej Syberii . Łączą tradycyjne melodie i śpiew gardłowy (khöömei) z ciężkim punkowym brzmieniem. Skład:

• Albert KUVEZIN - voc, gitara, cytra
• Zhenya TKACHOV - bvoc, kengyrgy, perkusja
• Makhmud SKRIPALTSCHCHIKOV - bas
• Sailyk OMMUN - voc, cytra
• Radik TIULIUSH - voc, igil
• Aldyn-ool SEVEK - voc, igil, morinhuur
• Alexei SAAIA - bvoc, morinhuur

albert kuvezin Albert założył zespół bardzo dawno temu. Gra na gitarze i śpiewa. Jego specyficznym stylem jest KANZAT z kargiraa khöömei. Kiedy był małym chłopcem wyrzucono go z chóru i powiedziano by nigdy więcej nie śpiewał. Próbował w zamian grać w piłkę nożną. Lecz kiedy zdał sobie sprawę, że istnieje coś takiego jak Deep Purple czy Sonic Youth, postanowił dać sobie spokój z piłką, zdobył gitarę i zaczął ponownie śpiewać, mimo iż nie podobało się to departamentowi Komunistycznej Partii. Nikt więcej w Tuwie nie potrafi śpiewać tak jak Albert, być może dlatego, że jego styl zbliżony jest do stylu śpiewaków z Khakass na samej północy Tuwy. Jego ojciec, tuwińczyk, Budachy (co znaczy ten co lubi zupę) Kuvezin doprowadził Tuwę do ćwierćfinałów jako trener siatkówki wśród wszystkich rosyjskich drużyn, co było pierwszym takim osiągnięciem w historii Tuwy. Rodzina jego matki pochodziła z granicy tuwińsko-khakasskiej, wysoko w wąskim wąwozie gór Sayani, gdzie rzeka Ust-Usa spotyka się z gwałtownym nurtem Jeniseju. Kiedy Albert miał 7 lat sowieci wybudowali największą na świecie wodno-elektryczną tamę - Sayano-Shushinskoye - i cały ten teren został na zawsze zalany. Obecnie jest tam ogromne jezioro (jednak tylko latem - zimą i wiosną można zobaczyć stare zatopione miasta). Jego rodzina przeprowadziła się do Shagonar (lub Rio de Shagoneiro, jak lubią je nazywać). Tutaj właśnie się wychował spędzając długie letnie miesiące nad wodą, gdzie rośnie wiele niespotykanych roślin. Z nad jeziora rozciąga się widok na "Hairukn" - wielkie niedźwiedzie góry, które sterczą ze stepów i które przez wszystkich Tuwińców uznawane są za święte. Stąd rzeka Jenisej płynie na północ w kierunku zimnych pustkowi tundry i Arktycznego Oceanu.

zhenyat kachov Urodził się i wychował jako członek Staro Vera (starowierca - wyznawca starego średniowiecznego prawosławia), którzy zamieszkują Tuwę od pokoleń. Ich wioski znajdują się w górnym nurcie rzeki Kaa-Khem, jednego z głównych dopływów "wielkiej rzeki" (Ulug Khem) - Jenisej. Ścigani sądowo przez urzędników, mogą być teraz bardziej rosyjscy niż sami Rosjanie, gdyż zachowali oni stary język, zwyczaje, tradycje i sposób życia. Nie wierzą w hierarchię, taksację lub pośredniość jakiegokolwiek rodzaju pomiędzy jednostką a Bogiem lub naturą. Śpiewają wersy "Stikhi" ze starożytnych manuskryptów, które odgrywają centralną rolę w ich społeczeństwie. Mają one bardzo rzadki system notacji muzycznych, tzw. "Kurki", który rozkłada rytm i melodię w przystępny do zapamiętania i zaśpiewania wzór. Na płycie Yat-Khi "Dalai Beldiri" znajduje się jeden utwór wykonany w ten właśnie sposób. Zhenya, podobnie jak wszyscy jego krewni, bardzo dobrze zna i kocha Tajgę. Jest doskonałym rybakiem, dobrym myśliwym i ekspertem w dziedzinie ziół leczniczych. Każdego roku spędza miesiąc na wyspie na rzece Jenisej, sam na sam z naturą, żeglując w kauczukowej łódce. Ukończywszy college w Kyzylu jako perkusista, w latach 1970-80 grywał w różnych zespołach. Jeden z nich "Patefon" cieszył się ogromną popularnością pod koniec lat 70-tych wśród rosyjsko-języcznej części ludności Tuwy. W tym samym czasie Zhenya był także perkusistą w tuwińskiej stanowej orkiestrze, aż do lat 90-tych, kiedy zaczął poszukiwać głębszej istoty życia. Przez kilka lat udzielał się grupie wystawiającej szamańskie maskowe show - przedstawienia, z marihuaną i eksperymentalnymi efektami dźwiękowymi, tzw. "Biosyntes". Po opuszczeniu tej grupy nie zajmował się niczym poza przemierzaniem bezkresnych stepów Tuwy i czytaniem książek filozoficznych. W 1995 został zaproszony przez Alberta do Yat-Khi, ponieważ miał podobne spojrzenie na muzykę i rzeczywistość. Marzył by powrócić do miejsca gdzie się urodził, o kupnie domu i tuwińskiego konia, chciał nagrywać dźwięki natury. Prawie tam dotarł, ale jego 6-letni syn Gosha woli okolice Jeniseju niż obskurne przedmieścia Moskwy gdzie obecnie mieszka.

makhmud skripaltschchikov Urodził się na Syberii i przeprowadził do Tuwy jeszcze jako mały chłopiec. Gra na basie, a jego ulubionym kolorem jest zieleń oraz cokolwiek koloru natury - której w Tuwie jest po prostu mnóstwo. Uwielbia wiosłować po Jeniseju, wspinać się na skały i klify bez lin, kolców i jakiegokolwiek kosztownego sprzętu zabezpieczającego.

saily kommun Ma 23 lata, jej imię oznacza "ptaszek", nadał je jej wujek mówiąc "niech śpiewa jak ptak". Od szóstego roku życia śpiewała w szkolnym chórze, a swój pierwszy występ dała na rodzinnym spotkaniu gdy miała zaledwie 4 lata. Sailyk śpiewa w typowym tuwińskim kobiecym stylu, który jest bardzo bluesowy z licznymi skokami i zakrętami melodii jak w naturze, gdzie nie ma żadnych prostych linii.

radik tiuliush Radik jest młodym khöömeiji. Czasami grywa z Tyva Ensemble. Bardzo dobrze śpiewa we wszystkich stylach khöömei. Jeżeli uda się go posadzić przed komputerem, może dowiemy się o nim czegoś więcej...

aldyn-ool sevek Jego pierwsze i jedyne doświadczenie związane ze studyjnym śpiewaniem zanim dołączył do Yat-Khi miało miejsce w 1984 roku w Leningradzie, dokąd udał się na nagranie. Inżynierowie dźwięku nie mogli uwierzyć, że to z niego wydobywa się tak potężny głos - spodziewali się kogoś wielkości tura. Aldyn-ool (co znaczy "złoty chłopiec") pracował przez lata w Kyzylu dla oficjalnej tuwińskiej folk grupy "Sayani Ensemble". Niestety po tym jak pierestrojce udało się zniszczyć większość z ich koncertowych występów postanowił wrócić do życia w górach - w najbardziej oddalonej i najbardziej wietrznej części Tuwy - Mongun Taiga. Tereny te usytuowane są na południowo-zachodniej granicy z Mongolią. Żyją tam najdziksze zwierzęta i z pomocą pasterzy nieliczne jaki i bydło. Mówi się, że są to jedne z najlepszych pastwisk w Tuwie. Wioska Aldyn-oola, Mogur Aksi, jest bardzo odległa i biedna, ale tam właśnie mieszka. Czasami Yat-Kha ma problemy żeby w ogóle odszukać go na tournee. Rodzina i najbliżsi sąsiedzi Aldyn-oola śpiewali khöömei, swój pierwszy kontakt z muzyką zawdzięczał wujkom po obu stronach rodziny oraz staremu sąsiadowi zwanemu Bodagan (dziecko wielbłąda). Aldyn-ool dorastał w przeświadczeniu, że styl khöömei jest normalnym śpiewem. Zanim dołączył do Yat-Khi odwiedził Kubę, Czechosłowację (chociaż śmierć Breżniewa oznaczała odwołanie koncertów) oraz Szwecję z grupą Kungurtug - obecną Huun-Huur-Tu.

alexei saaia Alex dorabia na boku grając jazz w tuwińskich najmodniejszych restauracjach (jest taka tylko jedna) lub, jeżeli jest koncert, jako drugi klarnecista w "Kyzyl Symphony Orchestra" (był nr1 ale sam się zdegradował, żeby mieć czas na międzynarodowe trasy koncertowe z Yat-Khą). Wcześniej był głównym gitarzystą w oficjalnej pop-grupie komunistycznej partii Tuwy "Ayan". Pozycja ta dzielona była przez wielu tuwińskich muzyków. W ZSRR było to jedyne wyjście - zespół należał do aparatu rządowego. Grupa dawała koncerty podróżując nieogrzewanym autobusem do miejsc, które okazywały się zawsze niepewne.